Hier weer even een klein verhaaltje over het avontuur van een medio-Molukse jongeman met normaal postuur en het kleine lieve Colombiaanse meisje opgegroeid in het Twentse boerenland. We wilden deze mail eigenlijk beginnen met het beantwoorden van de vraag of we na Ecuador nog andere landen gaan bezoeken aangezien enkelen van jullie dat graag wilden weten, maar onverwachts is er iets tussengekomen. Het beste nieuws van deze week komt niet uit Ecuador maar uit Nederland, namelijk de komst van pa en ma Lewerissa samen met de dochters Sharon en Diana naar Ecuador op 17 maart a.s. We waren blij verrrast toen we dit nieuwtje te horen kregen. We zijn al druk bezig om een mooi reisschema te creeren voor onze lieve familie, zodat ook zij al het mooie van Ecuador kunnen bezichtigen onder leiding van de ervaren gidsen Vincent en Cristina. We weten zeker dat het een mooie tijd gaat worden hier met de familie.

Om even terug te komen op de vraag wat onze toekomstplannen qua reizen betreft, kunnen we jullie geruststellen. We zullen namelijk ook andere landen in Zuid-Amerika bezoeken en jullie daar natuurlijk ook van op de hoogte blijven houden. We hebben een globaal reisschema gemaakt. We zullen nu tot april in Otavalo blijven aangezien onze familie ons hier komt opzoeken. Wel zullen we intussen meerdere uitstapjes gaan maken naar bijvoorbeeld de Jungle. Wanneer onze familie weer vertrekt naar Nederland pakken wij onze biezen ook en vertrekken richting het zuiden. We zullen nog even verblijven in Cuenca, een mooie koloniale stad in het zuiden van Ecuador om vervolgens door te reizen naar Peru. In Peru zullen we de steden Lima en Cuzco aandoen. Tevens zijn we van plan om de Inca Trail te lopen in het Machu Pichu gebied. Vervolgens reizen we door naar Bolivia (met La Paz, de hoogste hoofdstad ter wereld) en Chili, we reizen overigens per bus aangezien dit het goedkoopst is en je tevens het meeste van het desbetreffende land kunt zien. In Chili zullen we zeker de hoofdstad Santiago gaan bezichtigen. Na Chili zullen we doorreizen naar Argentina. Na deze avontuurlijke reis vliegen we (als alles mee zit, bijvoorbeeld qua financien) richting Midden-Amerika om daar Costa Rica en Guatemala te bezoeken en heel misschien zijn we straks zelfs nog in Mexico te vinden. Dus als jullie de mail goed in de gaten blijven houden, zullen jullie ook heel wat culturen en landen leren kennen!!!

Hoe gaat het met ons leventje in Otavalo?                           We kunnen jullie mededelen dat we ons zeker nog niet vervelen. We voelen ons hier zeker thuis tussen de Indianen. Aangezien 2/3 deel van de bewoners hier van Indiaanse afkomst is, loop je letterlijk tussen de Indianen. We vinden de cultuur echt super en de kleding die ze dragen is traditioneel. Tevens zien we veel jonge moeders die de borst geven aan hun kinderen, bijvoorbeeld een verkoopster in een winkel of gewoon een moeder in de bus met haar kind aan de borst! Ook met ons huisje gaat alles goed, we hebben nu ook al een computer en een dvd-speler tot onze beschikking. We kijken dan ook geregeld een filmpie.

Tevens zijn er nieuwe ontwikkelingen te melden omtrent ons arbeidsleven.

Cristina zal zich nu bezighouden met het geven van de gymlessen op de school van Peguche. Bovendien zijn we nog in contact gekomen met een andere school in een andere Communidad Indigena, San Jose de la Bolsa genaamd. Cristina zal nu iedere dinsdag gymlessen gaan geven in Peguche . Tevens zal ze op de school in San Jose iedere woensdag Engels en elke vrijdag gymles gaan geven. Ze is dus nu drie dagen per week lessen aan het geven in de onderwijswereld. De gymlessen op de school in La Bolsa gingen ons trouwens goed af, de kinderen hier luisteren veel beter en zijn echt gemotiveerd.

Vincent zal vanaf volgende week gaan werken voor een reisbureau midden in het centrum van Otavalo. Het reisbureau draagt de naam Runa Tupari en wordt tevens gefinancierd door een Nederlandse organisatie. Het reisbureau verkoopt tours naar bekende toeristische plekken in de omgeving van Otavalo. Tevens organiseert het reisbureau werkplekken voor vrijwilligers in een Communidad Indigena (Indiaanse gemeenschap, platteland). Vincent wordt geplaatst op de Marketing afdeling en zal zich bezig houden met met promoten van de verschillende tours, hij wordt hierin best vrijgelaten, zodat er ook een stukje verantwoordelijkheid aan te pas komt. Hij zal tevens gaan samenwerken met Cristian (afgestudeerd Marketing student) en in Maart zal er een student uit Nederland komen voor een stageperiode. Aangezien het project omtrent het vrijwilligerswerk nog in de kinderschoenen staat, zal Vincent ook hier een bijdrage gaan leveren. Het is bijvoorbeeld mogelijk om de Indiaanse families te bezoeken om te evalueren wat de mogelijkheden zijn voor de eventuele vrijwilligers. Bovendien zal er reclame gemaakt moeten worden, bijvoorbeeld bij verschillende internationale taalscholen in Otavalo en Quito. Zaterdags zal Cristina ook gaan werken voor het reisbureau. Aangezien er op zaterdag veel toeristen in Otavalo komen, zullen we ons dan hoofdzakelijk bezighouden met het verkopen van de tours. Gaan we hier ook nog wat verdienen? Ja, we werken hier op commissiebasis. Vincent zal 15% commissie ontvangen voor elke vrijwilliger die hij aanbrengt. Bij het verkopen van de tours ontvangen we tevens commissie. Er zijn tours vanaf $25 per persoon, we ontvangen op elke klant weer 15% commissie. Het is niet veel maar het weegt niet op tegen de ervaring die je op doet.

Maar er is nog meer! Cristina heeft haar grote passie ¨meubels maken¨ weer uit de hoge hoed getoverd. Cristina heeft al enkele opdrachten binnen. Bijvoorbeeld het maken van regaal voor de school en het bouwen van een groot speelhuis. Cristina gaat het project van het speelhuis coordineren aangezien ze ongeveer 27 werknemers (vaders van de leerlingen) onder haar hoede heeft. Na het maken van de bouwtekeningen en de materialenstaat zal ze samen met een leraar het benodigde materiaal gaan uitzoeken.

Met ons sociale leven gaat het dus ook uitstekend aangezien we steeds meer mensen gaan leren kennen, bijvoorbeeld bij het reisbureau en de verschillende scholen. Tevens komen er steeds meer studenten naar Otavalo die we al kenden vanuit Quito. Vorige week hebben we samen met Andrew en Laura uit de USA Patricia verrast op haar verjaardag. Deze week arriveerde Anna, we zijn met haar uit eten geweest en hebben gisteravond enkele drankjes genuttigd in een bar. Morgen zal onze Nederlandse studente Guusje arriveren in Otavalo en staat er al een avondje bioscoop gepland. Verder leren we ook steeds meer locals kennen. Afgelopen zaterdag heeft Vincent zijn schoenen laten poetsen in het park door een Indiaanse jongeman. Hij heeft ons tevens uitgenodigd voor een etentje bij zijn familie thuis op het platteland. Wij zullen hier zondag gaan eten.

Leuk om te horen dat onze verhalen jullie nog niet vervelen. Wij vinden de reacties van jullie op onze mail ook erg leuk om te lezen, vooral blijven doen! Aangezien we al in februari zitten, kunnen we wel stellen dat de tijd vliegt. We herinneren ons afscheid met de familie op Schiphol nog als de dag van gister. Omdat we meerdere verzoeken kregen omtrent het digitaal vertonen van onze belevenissen, honoreren we jullie verzoek. Vanaf heden is het mogelijk om verschillende foto´s te bekijken op onze eigen website: http://vinstina.tripod.com We hopen jullie hiermee van dienst te kunnen zijn. Naast het plaatsen van de foto´s op het Internet hebben we natuurlijk ook weer diverse gebeurtenissen meegemaakt.

Zaterdag 24 januari zijn we naar de dierentuin geweest. In de dierentuin konden verschillende dieren uit Zuid-Amerika worden bezichtigd. Wij hebben onder andere de volgende dieren gezien: Reuzeschilpadden uit de Galápagos, Condor uit het Andesgebergte (grootste vogel ter wereld), veel verschillende soorten apen, Zuid-Amerikaanse beer, tijger, slang, vogels, lama, leguanen, etc.

Zondag 25 januari waren we uitgenodigd bij een Indiaanse familie. We hebben Romiro leren kennen in het park waar hij de schoenen van Vincent had gepoetst. We zijn om 13:00 uur samen met Romiro met de bus naar zijn huis in Punyaro (comunidad indigena) gereden. Aangezien Romiro in de ochtend nog had gewerkt, nam hij eerst een koude douche, ondertussen kregen wij een bord met slakken voorgeschoteld! De slakken waren een beetje aan de zure kant. (achteraf werd ons verteld dat we de uitwerpselen van de slakken niet hadden moeten eten, tja weet jij veel) We hadden geluk aangezien er die dag een feest plaatsvond bij de familie van Romiro. We gingen naar het huis van de zus van Romiro waar de hele familie aanwezig was. Romiro heeft drie broers en vier zussen. De zussen hadden een grote maaltijd bereid, we hebben soep, rijst, kip, groentes en ají gegeten. De ouders van Romiro waren er natuurlijk ook en droegen de traditionele kleding. Aangezien Indianen veel drank nuttigen op feesten was de helft al behoorlijk aangeschoten toen wij arriveerden. Vincent kreeg ook meteen een borrelglaasje in zijn hand gedrukt om mee te proosten. Ze drinken hier een zwaar alcoholisch drankje dat ze zelf brouwen van suikerriet (Trago), bij Rosa (zus Romiro) thuis was ongeveer al 250 liter Trago opgeslagen! Ieder heeft een liter fles met Trago om vervolgens steeds opnieuw te proosten. Het werkt als volgt: wanneer een persoon een toost uitbrengt kan (moet aangezien het een traditie is) je mee proosten. De persoon zegt SALUD en wanneer je ook SALUD zegt moet je ook een ¨atje¨ Trago nemen. Dit herhaalt zich steeds weer aangezien er steeds een ander persoon een toost uitbrengt. Aan het einde van de dag waren veel mensen dronken. Wat ons opviel was dat veel personen begonnen te huilen naarmate ze meer drank hadden genuttigd, Romiro verklaarde dat door de alcohol veel verdriet (problemen) naar boven kwam en dat de Indianen echte gevoelsmensen zijn. Wel apart om de mensen te gaan troosten wanneer je ze nog maar net kent.

Aangezien we natuurlijk geen wasmachine tot onze beschikking hebben, is het noodzakelijk onze was met de hand te doen. Boven op ons dakterras bevind zich een ouderwetse wastafel. We kunnen jullie mededelen dat het wassen van onze kleding een echte dagtaak is. Deze week hadden we de maandag gedoopt als wasdag.

Dinsdag heeft Cristina de kinderen in Peguche weer wat nieuws bijgebracht op het gebied van sport en beweging. Voor het eerst had ze de kinderen alleen onder haar hoede aangezien Vincent vanaf deze week werkzaam is bij het reisbureau Runa Tupari. Cristina vond het fijner en uitdagender om de lessen in haar eentje te geven. Woensdag heeft Cristina de kinderen in San Jose de la Bolsa de hele dag verveeld met haar lessen Engels.

Aangezien Vincent deze week is begonnen bij Runa Tupari moest hij zich allereerst inlezen in de organisatie. Tevens moest hij de tours die Runa Tupari aanbiedt leren kennen. Woensdag is hij bijvoorbeeld als tolk meegeweest met een tour naar verschillende Indiaanse gemeenschappen waarin onder andere het traditionele weefproces bezichtigd kon worden.

Donderdag zijn we met z´n tweetjes meegegaan met een tour naar het meer van Cuicocha. We hebben een grote ronde gelopen om het meer (3,5 uur) waarin we veel verschillende soorten bloemen en planten hebben mogen bezichtigen. De meeste planten hebben een medicionale functie. Tevens hadden we het geluk om een glimp op te vangen van twee rondvliegende Condors, zoals jullie weten is de Condor van de Andes-gebergte een van de grootste vogels ter wereld. De tours kosten normaal gesproken $25,- per persoon maar aangezien Vincent voor het reisbureau werkt, konden wij natuurlijk gratis mee. In de nabije toekomst staan meerdere tours gepland.

Zaterdag heeft Vincent gewerkt, hij heeft 5 tours verkocht, met andere woorden heeft hij $18,75 verdiend. Dat is niet echt veel maar aangezien een driegangen menu in een restaurant hier $1,20 kost, kun je er wel meer dan twee weken van eten. Cristina heeft zaterdag een van de grootste passies van het vrouwelijke deel van de wereldbevolking uitgevoerd, namelijk winkelen! Ze heeft samen met de bovenbuurvrouw nieuwe kleding gekocht. Want Cristina is de ¨Madrina¨ 2004 van de zaalvoetbalclub waarvan Ivan de voorzitter is. Gisteravond (7 februari) was de grote presentatie. Alle twintig clubs van de competitie werden aan het publiek voorgesteld. Iedere club had een eigen ¨Madrina¨. Na de presentatie van de verschillende teams werd de verkiezing van ¨Madrina Futsal 2004¨ gekozen. (om even objectief te zijn, behoorde Cristina samen met drie andere meiden tot het mooiste kwartet). Cristina werd helaas niet gekozen in tegenstelling tot een meid met een mooi figuur maar met een heksekop. Voor Vincent is het helaas niet mogelijk om te spelen voor de club aangezien personen van buitenaf geen competitiewedstrijden mogen spelen. Wel zal Vincent meedoen in de vriendschappelijke en onderlinge wedstrijden.

Maandag 2 februari zijn we naar de grensovergang met Colombia geweest. Omdat we nu bijna drie maanden in Ecuador zijn, moesten we ons visum verlengen aangezien deze maar drie maanden geldig is. De makkelijkste manier om het visum te verlengen is het land te verlaten om vervolgens bij terugkomst weer drie maanden visum te ontvangen. Zo gezegd, zo gedaan!!! Wel kwam er een stukje emotie om de hoek kijken, omdat Cristina even terug was in haar geboorteland. We zijn Colombia verder niet ingegaan aangezien Cristina dat graag samen met haar zusje wil doen (samen uit, samen thuis!). Nu we weer drie maanden verder kunnen, hoeven jullie niet bang te zijn om onze vervolgverhalen te missen. We mailen jullie dan ook weer met plezier!

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: We vermaken ons hier nog op en top!

Vincent heeft het nog erg naar zijn zin bij het reisbureau en Cristina geeft de Gym en Engelse lessen nog met veel plezier. Eigenlijk zouden we ons vandaag opmaken voor een avontuur van vier dagen naar de Jungle maar aangezien het al weken niet geregend heeft in de jungle, is het gebied op dit moment erg droog. We zullen dit avontuur dus even moeten uitstellen.

WERKEN BIJ RUNA TUPARI:
Vincent maakt zich nog steeds nuttig voor Runa Tupari. Hoofdzakelijk houdt hij zich bezig met de verschillende tours die worden aangeboden. Naast het verkopen van de tours op kantoor moet er ook promotie gemaakt worden, daarbij moeten de tours ook worden verkend. Vincent is deze week meegeweest met een tour naar Mojanda. Mojanda is een gebied dat drie meren herbergt met op de achtergrond de vulkaan Fuya Fuya (4265 m.) We hebben de berg beklommen en vanaf de bergtop is het mogelijk om over de gehele provincie te kijken
met als hoogtepunten de verschillende bergen en meren, en natuurlijk het uitzicht over Quito.

Tevens zijn we beiden meegeweest met de tour van het beklimmen van de vulkaan Cotacachi (4939 m.) We vertrokken s´nachts om 4 uur om vervolgens om 5 uur te beginnen met de beklimming. Het was zeer indrukwekkend om een beklimming te starten in de duisternis met het maanlicht. Bovendien hebben we de zon zien opkomen vanuit de bergen, eerlijkwaar een prachtig aanzicht! Helaas hebben we de top niet bereikt aangezien de longen van Cristina de koude lucht niet meer konden verdragen. We hebben om een uurtje of zeven, op een hoogte van ongeveer 4100 m, rechtsomkeer gemaakt om de warme lucht weer op te zoeken, het leek ons beter om geen risico te nemen en ons avontuur samen, gezond en wel, door te zetten.Aangezien niet alle gidsen van Runa Tupari de Engelse taal machtig zijn, is Vincent ook al meerdere malen als tolk meegeweest in een tour met bijvoorbeeld een groep Nederlanders, Duitsers en Australiers.

Het is natuurlijk erg fijn om de verschillende tours gratis te kunnen meemaken, en tevens een uitgelezen mogelijkheid om de Indiaanse cultuur beter te leren kennen. We hebben nu al $ 250,- aan tours afgewerkt, bovendien wordt er ook nog wat verdiend (in twee weken $ 75,-). Verder heeft Vincent promotie gemaakt en mag nu ook al verschillende tours leiden, maandag gaat hij als gids mee naar Mojanda (als gids verdient hij $ 10 per tour).Naast het werk op het gebied van de verschillende tours gaat Vincent een vrijwilligersproject coordineren. Runa Tupari wil namelijk ook vrijwilligerswerk aanbieden in de verschillende Indiaanse gemeenschappen. Vincent is als contactpersoon aangesteld en zal de Indiaanse gemeenschappen bezoeken om de mogelijkheden te onderzoeken.

WERKEN IN HET ONDERWIJS:
Cristina geeft nog steeds lessen op de twee verschillende scholen in de Indiaanse gemeenschappen.
Op de school Peguche geeft Cristina elke dinsdag gymles van 08:30 tot 13:00. De kinderen vinden het heel leuk om gymlessen te krijgen. Deze week zijn  de kinderen naar het bos geweest. Het bos heeft een hele mooie waterval met een grote rivier. (Cascada de Peguche) Samen met de kinderen van de vierde klas (de oudsten van de school)  liepen en renden we naar een open plek in het bos. Door de open plek loopt een klein slootje, het was mooi weer en de jongens gingen slootje springen de meiden speelden met een ballon volleybal. Na een half uur kwam een van de jongens helemaal nat naar Cristina toegelopen. Daarna gingen ze elkaar nat gooien en in het water duwen. Natuurlijk vond niet iedereen dit even leuk  dus zijn we maar weer eerder naar school gelopen. Met de derde en tweede klas hebben we in de sloot gezwommen. (De meisjes gingen hoofdzakelijk de sokken en de onderbroekjes van de jongens wassen).Om 13:00 uur gaan de kinderen altijd eerst eten en daarna gaan ze naar huis.

Op de school "La Bolsa" geeft Cristina Engelse les en ook gymlessen. Elke woensdag geeft Cristina  Engels van 08:30 tot 12:30. De eerste klas zijn de kleintjes dit is een combinatieklas. De allerkleinsten krijgen elke les kleine tekeningetjes. ( ongeveer 12 tekeningen van 5*5 cm)  Boven de tekeningen staat het woord in Engels geschreven zodat ze dit thuis kunnen oefenen. In deze groep zit ook een verstandelijk gehandicapt jongetje.Hij volgt niets van de lessen en zit maar een beetje te kijken. Cristina heeft voor hem grote tekeningen gemaakt zodat hij toch nog wat te doen heeft in de klas en hij vind het prachtig. Als hij wat  ingekleurd heeft komt hij met enthousiasme naar Cristina toegerend om het te laten zien. Verder zit er nog een jongen bij die niet goed kan praten en hij is ook heel langzaam maar Cristina geeft hem iets meer aandacht en de andere kinderen helpen hem ook. Als de kleintjes aan het kleuren, knippen en plakken zijn, kan Cristina alle aandacht geven aan de andere klas.  Deze week zijn we bij het leren van het ABC in het Engels.  (Dit  geld voor alle klassen.) Cristina schrijft alle letters op het schoolbord met een woord in het Engels als voorbeeld en daarachter de betekenis in het Spaans.De gymlessen zijn op vrijdag en zijn voornamelijk rennen en balspellen bijv: slagbal, voetbal , volleybal etc.

Verder hebben we samen met de familie die boven ons woont het noorden van de provincie Imbabura verkend. We hebben Yaguarcocha bezocht, een groot meer ten noorden van Ibarra. Yaguarcocha betekent La Laguna de Sangre, met andere woorden Het Bloedmeer, aangezien hier in het verleden een veldslag heeft plaatsgevonden tussen de Spanjaarden en de lokale bevolking. Bij het meer vind je veel kleine vis-restaurantjes, we hebben hier overheerlijke vlagzalmen gegeten.

Vincent heeft deze week meegedaan met een voetbal tournooi: El copa del Imaquulada. Het tournooi werd georganiseerd door een school. Er werd 5 tegen 5 gespeeld. Vincent mocht deel uit maken van een goed ingespeeld team. De eerste wedstrijd op dinsdag werd gelijk gespeeld met 5-5 (2 goals by V), maar de tweede wedstrijd van afgelopen donderdag werd gewonnen met 7-4 (3 goals). Vanochtend hebben we onze derde en laatste wedstrijd gespeeld, de tegenstander had alles nog gewonnen, er moest dus gewonnen worden om ¨El copa del Imaquulada¨ binnen te halen. Het was een knetterende party en we waren in vorm, want we hebben gewonnen met 10-1 (3 goals) !!!! Mede dankzij de gillende vrouwen langs de lijn. Binnenkort wordt er een datum geprikt om het behaalde kampioenschap te vieren.

Gisteravond oftewel valentijnsavond hebben we een concert bezocht in het Coliseo de Ecuador samen met Ivan en Jeany. Het concert was een beetje een flop dus we zijn om een uurtje of twaalf dan ook een andere bar ingedoken. Hier hebben we live een Indianen band mogen aanschouwen. We hebben het niet laat gemaakt aangezien er een belangrijke voetbalwedstrijd op het programma stond vanochtend (die we zoals boven vermeld dan ook met 10-1 hebben gewonnen).

Hier weer een mailtje vanuit het in Carnaval gedoopte Otavalo. Aangezien de meesten van jullie in Nederland wel bekend zijn met het grote, van oorsprong religieuse, Carnavalsfeest, zullen we beginnen met het beschrijven van dit feest hier in Ecuador. In tegenstelling tot het polonaise dansende, bierdrinkende, optochthoudendeen snoepgooiende feestfestijn in der Nederlanden gaat het er hier iets anders aan toe. Carnaval is hier weldegelijk een nationaal feest, maandag en dinsdag zijn vrije dagen en hoeft niemand te werken of naar school. De meest opvallende activiteit tijdens Carnaval is het natgooien van de medemens! Je kunt een week voor Carnaval niet meer rustig over straat lopen. De meest gebruikte voorwerpen om elkaar nat te gooien zijn ¨bombas¨ (waterbalonnen) en waterpistolen. Vooral de dames moeten het ontgelden, Cristina is dan ook meerdere malen doorweekt thuisgekomen.

Tevens worden er veel activiteiten georganiseerd. In Peguche begint een week voor Carnaval de Pawkar Raymi, een groot feestfestijn. Er is bijvoorbeeld een groot voetbaltournooi met teams uit de verschillende Indiaanse gemeenschappen. Ook wordt er een basketbaltournooi gehouden en staat de hele gemeenschap op de kop met bijvoorbeeld veel eettentjes. Maandag en dinsdag zijn de topdagen met grote watergevechten bij de ¨Cascada de Peguche¨. Uiteraard hebben we deze gebeurtenis niet aan ons voorbij laten gaan, we zijn maandag samen met Jeany naar de waterval gegaan om vervolgens kliedernat weer terug te keren naar huis. Maandagavond was er een cultureel optreden in Peguche, er traden verschillende folklorische groepen op uit Ecuador, Bolivia, Peru en Colombia. We hebben hier samen met Cristian, Patricia, Jorge, Karina, Andrea en Jeany een bezoek gebracht. De acts waren echt heel goed, op het podium speelden de groepen de traditionele muziek en voor het podium werd een dans opgevoerd.

Woensdag 25 februari eindigde het Carnaval hier met de grote finale in het voetbaltournooi van de Pawkar Raymi. Uiteraard hebben we deze bezocht. De finale ging tussen Achus en Metrostar, wij ondersteunden Metrostar aangezien er twee collega´s van Vincent in dit team speelden. Metrostar won de finale met 3-0, groot feest dus! Tevens was het woensdag ¨El día de la Comida¨, oftewel de dag van het eten in Peguche. We hebben deze traditie niet aan ons voorbij laten gaan en hebben dan ook heerlijk gegeten in de verschillende eettentjes. Veel moeders van de kinderen op de school verkochten verschillende heerlijke snacks, bijvoorbeeld Salchipapas (gebakken aardappeltjes met worstjes), Chochos (maisbonen met groentes), Maduro (gefrituurde banaan) en allerlei warme drankjes van verschillende tropische vruchten. Aangezien we de leraren waren van de kinderen kregen we veel lekkers aangeboden. Na al de heerlijke snacks hebben we voor $0,80 een forel met rijst, aardappels, groente en patat gegeten in een knus eetkraampje.

Naast het vieren van het Carnavalsfeest zijn er weer de nodige gebeurtenissen de revue gepasseerd die we jullie niet willen onthouden. Maandag 16 februari is Vincent gedoopt in de wereld van het gidsen van tours. Vincent heeft namelijk een tour geleid met twee Nederlandse vrouwen. Er werd een bezoek gebracht aan de Mojanda meren en de berg, Fuya Fuya genaamd, werd beklommen. Het werd een iets avontuurlijke tour dan gepland. Boven op de bergtop (4265 m) aangekomen te zijn, kwamen de wolken opzetten en werd het erg mistig. Het zicht was niet meer dan enkele meters. Normaal gesproken wordt het meer als uitgangspunt genomen voor de afdaling maar aangezien het zeer mistig was, was dit niet mogelijk. Jullie raden het al: Vincent en de twee Nederlandse vrouwen raakten verdwaald. De afdaling duurt normaal 2 uurtjes, na 4,5 uur werd het beginpunt eindelijk bereikt. Gelukkig konden de twee Nederlandse vrouwen dit onverwachtse avontuur wel waarderen.

Woensdag 18 februari was de dochter van Romiro jarig, we waren natuurlijk uitgenodigd. We zouden altijd nog een keer een Hollandse maaltijd gaan voorbereiden voor de Indiaanse familie van Romiro, deze dag was een prima gelegenheid. We hebben voor ongeveer 35 personen pannekoeken staan bakken. Er waren ongeveer 20 kinderen, en raar genoeg vond het merendeel de pannekoeken niet lekker dit in tegenstelling tot de kinderen in Nederland! (en nee, het lag echt niet aan onze kookkunsten...)

Verder hebben we voor het eerst de dokter bezocht in Otavalo aangezien Cristina niet van haar keelpijn afkwam. Het was een sympathieke man die Cristina ook nog eens kon genezen. Het bleek dat Cristina een ontsteking had aan haar amandelen, na een kleine operatie (of eigenlijk: ingreep) kon Cristina weer lachen. We hoefden de dokter niet te betalen, hij deed het verzoek aan Cristina om Engelse les te geven aan zijn kinderen. Cristina nam dit voorstel natuurlijk in overweging.

Het is weer bijna weekend en we maken ons de komende dagen op voor een trip naar de jungle. We vetrekken maandag namelijk voor 5 dagen naar het Amozonegebied Cuyabeno. Aangezien het Cuyabeno gebied zich in het noorden van Ecuador bevindt. Hebben we ons goed voorbereid op de malaria-epedimie die nu heerst in het zuiden van Colombia. We zijn de afgelopen week al begonnen met het slikken van vitamine-B tabletten en we zullen maandag starten met de malariatabletten, Malarone genaamd.

We hopen gezond en wel terug te keren vanuit de Amazone, zodat we jullie ook de jungle-avonturen kunnen mededelen.