Subject: Ecuador 01
Date: 24-11-2003

Nu de eerste week in Ecuador erop zit, willen wij onze belevenissen graag met jullie delen.
De reis naar Zuid-Amerika verliep zonder problemen of vertragingen. We werden op het vliegveld van Quito netjes opgehaald door de directeur van de school. Hij stond in de aankomsthal klaar met een bordje met onze namen erop.

We werden samen met Ivo (een medestudent uit Zwitserland) naar onze familie gebracht. Aangezien Vincent de grootste was moest hij achterin de laadbak met een groot zeil eroverheen. De rit naar onze familie duurde ongeveer een kwartier en Vincent zat dus een kwartier in het donker terwijl Cristina en Ivo van het uitzicht van Quito genoten. De familie is erg gezellig en gastvrij. Het is een grote familie met veel kinderen en kleinkinderen.
Het eten bij de familie is ZEER goed, we eten drie keer per dag.
- Ontbijt: Veel exotisch fruit, lekker brood en thee.
- Middageten: Soep, kip,vis, vlees, aardappelen/ rijst en groenten.
We krijgen iedere dag wel soep en het is de gewoonte om popcorn in de soep te doen, heel lekker!!!!
- Avondeten: Soep, empanadas( pasteitjes) , salades , tortilla etc.

We gaan elke dag naar school, deze eerste week school hebben we s middags les gehad van half twee tot half zes. In de ochtend hebben we de stad Quito verkend. We kunnen op vertoon van onze studentenkaart gratis Salsa lessen volgen en een bezoek brengen aan de sportschool. Dinsdagochtend hebben we samen met Luis (gids van de school) het oude centrum van Quito bezocht. In Quito rijden veel bussen je kunt er voor $0,25 de hele stad door.

Er zijn veel kerken en bovenop een berg in oud Quito staat een groot Mariabeeld. Het beeld kijkt uit over de stad, een prachtig uitzicht. Verder hebben we verschillende pleinen bezocht.

In Quito zijn tegenwoordig iedere dag manifestaties van studenten en leraren aangezien het slecht gaat
met het onderwijs. Er is dan veel politie op straat. s Middags na 1 uur zijn verschillende grote straten van Quito afgezet. Het gaat er soms hard aan toe tussen de politie en de studenten. Je ogen doen soms pijn van het traangas.
Donderdagochtend zijn we naar de evenaar geweest. Mitad del Mundo is een klein dorpje dat precies op

de evenaar ligt. Het is er natuurlijk zeer warm en midden door het dorp loopt een rode lijn, de evenaar.

Het was best indrukwekkend om over de evenaar te lopen, de zwaartekracht is er bijv. anders. Het is namelijk mogelijk om een ei op een spijker te zetten (probeer dit maar eens thuis).

Donderdag na de les hebben we samen met medestudenten gekookt en gegeten. Dit was heel gezellig en een prima mogelijkheid om nieuwe contacten op te doen. We zijn s avonds met een groep naar huis gelopen (Quito is best gevaarlijk , je kunt er s avonds in het donker beter niet alleen lopen.).

Vrijdag na de les zijn we met negen medestudenten vertrokken naar Mindo. In dit dorp hebben we het weekend doorgebracht. Het dorp ligt ongeveer drie uur rijden van Quito in het tropisch regenwoud. Het is een klein dorpje met ongeveer 2000 inwoners en de mensen leven heel primitief. De meeste huizen hebben geen ruiten. We hebben het weekend doorgebracht in een hostal, het eten werd verzorgd door een familie. We hebben veel vis en bananen gegeten, dit traditionele voedsel werd tevens door de Inca´s veel gegeten.
Zaterdag zijn we het regenwoud ingegaan, dat was echt geweldig!! We hebben veel vogels gezien en we hadden geluk want we hebben de "Gallo de la peña" gezien, het is een mooie tropiche vogel met veel kleuren die je bijna nooit ziet. Tevens hebben we twee watervallen beklommen, de eerste was ongeveer 10 meter, de tweede was 20 meter hoog. Na het beklimmen van de tweede waterval kwam je bij een derde waterval van ongeveer 35 meter.Hier hebben we even een koude douche genomen onder het tropische water van de waterval. s Avonds zijn we naar een discotheek gegaan. Een liter bier kostte hier $1,00. Tevens hebben we salsa en merengue gedanst op de Latijns- Amerikaanse muziek. De volgende dag hebben we enkele tuinen bezocht met tropische bloemen, planten en dieren.

Verder zijn we gaan raften op de wilde rivieren van het regenwoud.

Kortom de eerste week is goed verlopen en Cristina spreekt al een behoorlijk woordje Spaans. Tevens hebben we al aardig wat dingen meegemaakt hier in Zuid-Amerika. Deze week hebben we nog les in de ochtend op de school in Quito. Daarna zullen we naar een dorp gaan genaamd: Otavalo. Hier zullen we ook twee weken les volgen om vervolgens te gaan werken met weeskinderen.

Hier ons tweede berichtje uit het nog steeds aangename Quito. We hebben de stad al aardig verkend. In Quito zijn veel bussen, auto´s en taxi´s daardoor is de lucht zeer verontreinigd. Er zijn veel kleine winkeltjes, restaurantjes (waar je voor $1,50 een drie gangen menu krijgt en nog lekker ook!) en mensen op straat. De mensen zijn allemaal ongeveer net zo groot als Cristina. We hebben deze week de grote kathedraal, la basilica, bezocht en een cultureel museum. In Quito zijn geen bushaltes, je kunt op elke hoek van de straat in de bus stappen. Wel zijn er parades waar je ook in en uit kunt stappen.

Donderdag hebben weer met medestudenten gekookt. Dit keer hebben we Sushi gegeten. Ta (een student uit Japan) en een Japanse vrouw hebben ons geleerd hoe je Sushi maakt. Na het eten zijn we naar een discotheek in Quito-centrum gegaan. We hebben salsa en merengue gedanst en lagen ongeveer om 2:30 uur in ons nest om vervolgens de volgende dag weer om 8:15 uur naar school te gaan.

Zaterdag 29 november 2003 hebben we de vulkaan de Cotopaxi beklommen en het daarbij liggende park Parque Nacional Cotopaxi bezocht. De entree tot het park kostte voor toeristen $ 10 en voor ´locals´ $ 2 , wij zijn voor $ 2 naar binnen gegaan aangezien we het uiterlijk van een Latino/a mee hebben. De Cotopaxi is 5897 meter hoog, het is de op 1 na hoogste berg van de Andes. We zijn samen met Ivo, Olga (lerares van Cristina) en natuurlijk onze gids Antonio om zeven uur in de ochtend vertrokken naar de Cotopaxi. In het Parque Nacional Cotopaxi hebben we verschillende Inca ruines gezien en tevens hebben we een Inca-begraafplaats bezichtigd. Maar het belangrijkste en een avontuur op zich was natuurlijk het beklimmen van de Cotopaxi. We hebben de vulkaan erg rustig beklommen aangezien veel toeristen last hebben van hoogteziekte. We hebben de berg beklommen tot aan de REFUGIO deze bevindt zich op 4800 meter. Het was erg indrukwekkend aangezien je op die hoogte al in de sneeuw loopt. Na vorig weekend nog met onze zomerkleding in het tropisch regenwoud te lopen, liepen we op de Cotopaxi in een winterjas met een wollenmuts op. Bovendien hebben we in 1 dag alle weertypes meegemaakt. Zon, regen, sneeuw, hagel, wind en een regenboog waren de ingrediënten van een dagje Cotopaxi. In Ecuador is het heel normaal om tijdens 1 dag verschillende seizoenen mee te maken, bijvoorbeeld in de ochtend zomer en in de namiddag winter.

Cristina is vandaag jarig!!! We hebben afgesproken om dit jaar geen grote kado´s voor elkaar te kopen. We zullen onze verjaardagen vieren dmv een etentje. We hebben een echt traditioneel Ecuadoriaans gerecht in onze gedachten, namelijk CUY... Dit is CAVIA... Cristina heeft van de familie een mooie gouden ketting met parel gekregen. Vandaag gaan we stampot wortelen met hachee maken voor de familie om vervolgens om 17:00 uur onze weg te vervolgen naar Otavalo, waar we ook twee weken zullen wonen bij een familie en naar school zullen gaan om onze kennis van de Spaanse taal verder te verbeteren.

Ten eerste willen we iedereen bedanken voor de reacties op onze mailtjes, het is voor ons zeer plezierig om te horen hoe het nu in Nederland gaat. Blijf zo doorgaan! Zoals jullie weten verblijven wij nu in Otavalo, een Indianendorp dat ongeveer 2 uur rijden van Quito afligt. Het is hier heel mooi en rustig vergeleken bij Quito. De mensen leven hier nog naar de oude tradities van de indianen. De meeste mannen hebben bijvoorbeeld lang haar en de vrouwen lopen in traditionele kleding. Je ziet hier veel vrouwen met een kind op de rug in een doek gebonden. Verder zijn er veel oude arme mensen, zij lopen op blote voeten en bedelen om geld. Otavalo staat bekend om haar ¨Mercado¨. De grote indianenmarkt op zaterdag wordt bezocht door veel toeristen.

We wonen nu bij de familie Garzón. De familie is erg vriendelijk en gezellig. Ze houden van lekker (veel) eten. We ontbijten hier iedere dag met verse broodjes en roerbak-ei. In de middag en in de avond (vaak laat, 20:00 uur) eten we vaak rijst met vlees -vis. Er woont nog een andere student in het huis, zij heet Linda en komt uit Alaska. Tevens woont er nog een dochter, Patricia (24 jaar) en een zoon, Cristian (27 jaar). De opa en oma eten ook iedere dag mee, zij zijn heel grappig!!! De familie heeft een autowasserette.

We volgen deze weken wederom Spaanse lessen. We hebben deze week na de les veel gewandeld in de bergen. Dinsdag hebben we de watervallen van Peguche bezichtigd, zoals jullie kunnen zien op de foto. Woensdag zijn we naar een groot meer gelopen: La Laguna de San Pablo. Vrijdag hebben we de hoofdstad, Ibarra genaamd, van deze provincie bezocht. We zijn hier met de bus naartoe gegaan. Echt ongelooflijk hoe goedkoop je door Ecuador kunt reizen met de bus, we betaalden voor een uur in de bus maar $0,42 per persoon. Ibarra ligt heel dicht bij Colombia en Cristina deed hierdoor heel raar. Ze was bovendien maar enkele kilometers verwijderd van haar geboorteland!!!

Vrijdagavond zijn we samen met Patricia, Cristian en Linda uitgegaan. We waren begonnen in een rustige kroeg om een Mojito te nuttigen (ja Gerben, hier hebben ze het toverdrankje ook maar Cristina vond dat er te veel alcohol in zat). Vervolgens zijn we naar een discotheek gegaan. Terwijl we genoten van een drankje en af en toe onze spieren losmaakten op het ritme van de salsa, kwam plotseling de politie binnenstormen! Personen die er jong uitzagen moesten zich legitimeren, veel jongens en meisjes wisten de uitgang snel te vinden. Bovendien werd de disco gesloten aangezien de eigenaar geen verunningen had. We moesten dus uitkijken naar een andere bar.

Op straat kwamen we drie Amsterdammers tegen, zij waren hier 23 dagen op vakantie. Ze leken een beetje op het trio van de Amstel reclames. We zijn met z´n allen een salsabar ingedoken. Hier binnen deden de Amsterdammers niets onder voor de heren uit de Amstel- comercial: ¨Amstel Bright nu ook in Nederland verkrijgbaar¨. Aan het einde van de avond hebben de drie Amsterdammers alles betaald aangezien ze door ons een superavond hadden beleefd.(veel dansen en gek doen).

Zaterdag hebben we de grote indianenmarkt bezocht. Het gehele centrum stond vol met kraampjes waar de mensen de traditionele indianenkleden etc... verkopen. We hebben hier verschillende kadootjes gekocht voor onze families (en Marnix). Het is hier een spel om te pingelen. We hebben ons dan ook heel wat dollars bespaard!!! Het is een dagtaak om de hele markt af te gaan. Na een vermoeide slenterdag hebben we in een Colombiaans eethuis een typische Colombiaanse taart met ijs gegeten.

Zondag zijn we samen met Linda naar het plaatsje Cotacachi gegaan en hebben we een groot meer bezocht: La Laguna de Cuicocha. We hebben hier een boottocht gemaakt om de krater van de vulkaan goed te kunnen bezichtigen. In de avond zijn we met z´n tweetjes gezellig naar de Bios geweest. Je kunt hier voor $0,50 per persoon naar de film! We hebben The Pirates of the Carribean gezien.

Nou, dit was de derde week alweer: de tijd gaat snel en Cristina spreekt al bijna vloeiend Spaans!!!

We leven nu al vier weken op Ecuadoriaanse bodem! En het vergaat ons nog steeds uitermatelijk goed. We hebben nu de laatste week school gehad. Voor de kenners kunnen we melden dat Vincent de Subjuntivo beheerst en dat Cristina de Preterito Indefinido heeft geleerd, zodat ze ook al in de verleden tijd kan converseren.

We zijn nu twee weken in Otavalo en het bevalt ons prima aangezien we steeds meer mensen leren kennen. Het doet ons deugd om over straat te lopen en dan enkele mensen te kunnen begroeten. De mensen zijn hier heel vriendelijk maar je moet soms wel een beetje geduld hebben. Bijvoorbeeld bij het versturen van een postpakket naar Nederland. Het heeft ons bijna drie uur gekost om het pakket te verzenden. Het postkantoor is hier nog heel ouderwets. Bij de familie is alles nog steeds gezellig. We blijven er nog twee weken wonen aangezien het ons gezellig leek met de feestdagen in het vooruitzicht.

Dinsdag heeft de familie ons meegenomen naar een zwemparadijs midden in de bergen. Je kon er zwemmen in warm water dat rechtstreeks uit de vulkaan kwam. Na het zwemmen zijn we wezen eten. We hebben CUY gegeten!!! CUY = CAVIA... Het was best lekker, het smaakte een beetje naar zeer malse kip. We denken zelfs dat de heer P. Monnink er ook van zal genieten. Naast het eten van Cavia zijn we ook andere gerechten tegengekomen die je in Nederland niet of nauwelijks tegenkomt. Bijv: Bananensoep, Gele wortelsoep, Spinaziesoep, verschillende soorten vis en vooral veel verschillende soorten tropisch fruit. In de natuur vind je ook veel producten die je in Nederland bijna niet ziet. Bijv: Bananenbomen, Sinaasappelbomen, Citroenbomen, Tomatenbomen (gele tomaten), advocadobomen, manderijnbomen, papayabomen, mangobomen en suiker (riet) velden. Best grappig om tijdens een wandeling even een sinaasappel, mango etc mee te pikken.

Wat gaan wij nu eigenlijk verder doen?
Nou, de school zit erop! Vincent wordt Cristina´s persoonlijke leraar Spaans. We blijven voorlopig dus bij de familie wonen. Tevens gaan we vanaf aankomende maandag werken als vrijwilliger voor een organisatie dat Indianen kinderen helpt. We komen te werken op een school waar we zijn aangesteld als profesores de cultura fisica, wat betekent dat wij gymlessen zullen gaan geven aan kinderen in de leeftijdscategorie 6 t/m 8 jaar. We mogen de lessen zelf invullen. Verder zullen we de school op verschillende gebieden helpen waar het even kan.

Vandaag hebben we voor de familie gekookt. We hebben bruine bonen a la Corry Lewerissa gemaakt. (Cristina zegt: Kip plukken is echt gevangeniswerk) Als voorgerecht hadden we Muchos Nachos. En bananen yoghurt a la Truus Oude Wolbers als nagerecht...
Kortom we hebben het nog steeds goed. We eten iets te veel maar daartegenover staat dat we iedere vrijdag enkele uurtjes sporten met vrienden van Patricia, meestal basketbal en voetbal.