Hier zijn we weer vanuit een warm en kerstachtig Ecuador. Op dit moment gaat het weer redelijk goed met ons. We hebben de afgelopen dagen een beetje lopen kwakkelen met onze gezondheid. Cristina was misselijk en had koorts, Vincent had een griepje. Beiden hadden we de afgelopen dagen geen vaste ontlasting, de darmen waren op hol geslagen. Maar gelukkig hadden we het reisapotheek-setje! Er zijn de afgelopen dagen heel wat pilletjes geslikt. Tevens hebben we een aantal kilo vitamine C naar binnen gewerkt, zodat we voor de feestdagen weer hersteld zijn.

We zijn deze week begonnen met het werken op de school. We werken hier van 7 tot 13 uur, we krijgen om 9.30 uur een ontbijt en om 13 uur gaan we dagelijks met alle leraren en kinderen eten. De kinderen zijn heel lief, vrolijk en ruiken naar de rivier (de meeste kinderen wassen zichzelf en hun kleding in de rivier). Ongeveer 80% van de kinderen is van Indiaanse afkomst. De jongens hebben allemaal een lange vlecht en de meisjes dragen de traditionele kleding. De kinderen zijn enthousiast om ons te zien, wanneer we op de school aankomen, komen ze met z´n tienen op ons af rennen om ons te knuffelen. Tevens moet Vincent alle kinderen steeds optillen en ronddraaien. Zoals jullie weten zijn we gymleraren, we hebben deze week 1 keer gymles gegeven. We beginnen namelijk pas in Januari met het geven van de lessen. Aangezien Kerstmis voor de deur staat, hebben we de school geholpen met verschillende werkzaamheden omtrent de Kerstviering. We hebben bijvoorbeeld veel materiaal gemaakt. Morgen is de dag dat we op school kerst vieren, Vincent is dan één van De Drie Koningen.

Tevens hebben we via een lerares (Jeany) op de school een nieuw onderkomen weten te bemachtigen. We gaan vanaf aankomende zaterdag wonen in een gebouw met vier verdiepingen. Jeany woont met haar gezin op de vierde verdieping. Wij zullen de tweede verdieping gaan bekleden. We hebben twee ruime kamers en een badkamer tot onze beschikking. Eén kamer wordt de slaapkamer en de andere kamer wordt de woonkamer met open keuken. We moeten voor ons nieuwe paleisje, dat we zelf ook een lot uit de loterij noemen, $30 PER MAAND betalen. (Dit is nog geen 25 Euro) Bovendien is de Euro alleen nog maar gestegen ten opzichte van de Dollar, dus alles is alleen maar goedkoper geworden. We zullen in ons nieuwe paleisje wel zelf voor het eten moeten zorgen, maar dat is geen probleem aangezien we allebei van koken houden en daarentegen een drie gangen menu in een restaurant een kleine $ 1,50 kost.

Verder zijn we deze week naast het werken op de school ook nog gaan zwemmen in een klein, cultureel dorpje Atuntaqui genaamd. Dit was helaas niet zo´n succes. Ten eerste was het water heel vies en koud, er zaten veel haren in. Ten tweede zaten we ongeveer 1 uur opgesloten in een Turks-stoombad. aangezien we helemaal alleen waren kon niemand ons helpen. Maar uiteindelijk is het ons toch gelukt de deur te openen met het touwtje van de zwembroek van Vincent! Tevens hebben we deze week weer de nodige kilometers gewandeld en natuurlijk weer een aantal uurtjes gesport. Tenslotte wensen we jullie allen een fijne maar vooral WITTE kerst toe!

Subject: Ecuador 06                                                        Date: 27-12-2003

We hebben de kerst overleefd aangezien de kalkoen bijna ons leven had gekost. We hopen dat een ieder van jullie ook een fijne kerst hebben doorgemaakt!

Dinsdag 23 december hebben we kerst gevierd op de school waar we werkzaam zijn. Dit was heel tof, Vincent moest optreden als een van de drie koningen. Er was een heel programma in elkaar geknutseld. We begonnen met een optocht door de bergen en iedereen was verkleed! Daarna hebben we een kerkmis bijgewoond in de openlucht. Verder was er nog een modellenshow waarin de kinderen de traditionele kleding van Otavalo showden. Het programma begon om 7 uur en was voor de kinderen om 12 uur afgelopen. Wij gingen toen samen met de andere leraren verder feesten. We hadden lootjes getrokken, zodat ieder een kado moest kopen voor eenander. Cristina kreeg een Indiaans vest van een Indiaanse vrouw en Vincent kon zich tevreden stellen met een
fotolijstje met klok. Tevens hebben we samen een lekkere kerstmaaltijd genuttigd (patat met FOREL en salades). Er werden ook menig alcoholhoudende drankjes genuttigd, alle leraressen dronken gewoon bier uit een literfles, raar he!?

Woensdag 24 december hebben we kerst gevierd bij de familie, hier wordt kerst gevierd in de nacht van 24 op 25 december. De hele familie was compleet. We hebben gedronken, gedanst en gepraat voordat we om 01.00 uur in de nacht, Vincent was toen dus al 1 uur 25, eindelijk met de kerstmaaltijd begonnen. Vincent had een grote pan met Indische-groente gemaakt en Cristina heeft de familie verwent met een echte hollandse huzarensalade. Verder werd er KALKOEN geserveerd. Het was heel lekker maar jammergenoeg werden we allebei de volgende dag wakker met ontzettende buikpijn!!! Hier hebben we twee dagen last van gehad. Vincent was dus gewoon ziek op z´n eigen verjaardag, maar de telefoontjes uit Nederland verzachtten de pijn (gracias). Vincent heeft ook nog enkele
presentjes gehad op zijn verjaardag: Mooie Indiaanse blouse, pennenset, portomonnee, pet, sleutelhanger en een mooie ketting met Inca-symbool.

Vrijdag 26 december waren we beter te pas en hebben we ons nieuwe onderkomen grondig schoongemaakt, want dat was echt nodig aangezien er een half jaar geen mens had geleefd. We hebben het nu dus mooi schoon en er staan nu ook al een bed en een aantal stoelen. Het is nu zaterdag de 27e en we staan op het punt om de bus te pakken naar het westen van Ecuador. We hebben namelijk ook vakantie tot 5 januari!!! We gaan een weekje naar de zee. We zullen een eiland gaan bezoeken waar je veel wilde dieren kunt zien, het lijkt een beetje op de Galapagos eilanden maar dan veel goedkoper. We zullen hier ook het nieuwe jaar inluiden onder de warme stralen van de Ecuadoriaanse zon. We wensen jullie allemaal een gelukkig nieuwjaar toe en wie weet komen we jullie wel weer tegen in 2004.

Om te beginnen hopen we natuurlijk dat ieder van jullie een goede jaarwisseling heeft gehad en dat het jaar veel goeds mag brengen voor jullie allemaal, groot en klein, dik en dun, blank en .....

We zitten alweer in 2004 en de afgelopen nacht hebben we voor het eerst in ons nieuwe huisje geslapen aangezien we de afgelopen week op vakantie zijn geweest naar de zee. Om precies te zijn, hebben we de week doorgebracht in Hosteria Alandaluz te Puerto Lopez, dat is 14 uur rijden naar het westen (de reis koste $10 pp.). Het Hostal ligt aan zee en is gebouwd van bamboe en palmboombladeren. Het eten was er geweldig, bijna alleen maar vis. Het Hostal ligt in het gebied ¨Parque Nacional Machalilla¨. Het gebied is zeer droog en bezit ook enkele eilanden, waarvan Isla de la Plata de belangrijkste is, het wordt ook wel de Galapagos voor budget-travelers genoemd aangezien er ook veel verschillende dieren te bezichtigen zijn. Wij hebben dit eiland natuurlijk ook bezocht. Het was ongeveer 1,5 uur varen vanuit Puerto Lopez.
Vincent heeft veel last van zeeziekte wanneer hij bijvoorbeeld gaat vissen op de Noordzee, daarom nam hij enkele pilletjes tegen de ziekte. Cristina had nog nooit gevaren en zou dus vanzelf ontdekken of ze zeeziek zou worden. Uiteindelijk heeft Vincent de tocht goed doorstaan en Cristina haar ontbijt gevoerd aan de vissen. Het was zeker de moeite waard aangezien we veel dieren hebben mogen bezichtigen, met als hoogtepunt een grote school dolfijnen. Het is echt prachtig om deze grote, onschuldige vissen te zien rondzwemmen naast de boot. Tevens hebben we veel soorten vogels gezien zoals albatrossen en vogels met blauwe voeten, oftewel de bij iedereen bekende blue footed boobies. Ook hebben we in Agua Blanca leguanen gezien. Verder zijn we nog naar een mooi afgelegen strand gegaan dat ook bij het Nationaal Park hoort.

Het weer was echt super, mas o menos 35 graden. Best raar om het nieuwe jaar in te luiden op het strand. In Ecuador worden er in oudjaarsnacht allerlei poppen verbrand, het zijn grote poppen die worden gemaakt van papéémachéé. De poppen staan voor het oude jaar. Vaak zij er ook bekende personen bij, Saddam Hoessein was wel erg in trek. Wij hebben om twaalf uur s´nachts met alle andere gasten in het Hostal in een groot kampvuur op het strand ook een pop verbrand. Naast veel Ecuadorianen zaten er ook Amerikanen, Fransen, Duitsers en enkele Nederlanders in het Hostal.
Bovendien hadden we natuurlijk ook al oud en nieuw gevierd om 18:00 uur aangezien het toen bij jullie in Nederland twaalf uur was. We zijn keihard de zee ingerend, je kunt wel zeggen een echt nieuwjaarsduik maar dan zonder kippevel.

We ondervonden deze week enkele problemen omtrent de financien. We zijn op de hoogte van het feit dat er in Ecuador niet op elke hoek van de straat een pinautomaat staat met haar mond open en pinpasvragende ogen, maar deze week was het wel erg bizar.
Ten eertse liepen we tegen een probleem op bij het betalen van de tour naar het eiland, de tour koste $30 pp en de entree van het park was $20 pp. Dit moesten we kontant betalen, normaal gesproken geen probleem als je even kunt pinnen. Maar in Puerto Lopez, een stad met ongeveer 20.000 inwoners, en waar je wel 1001 organisaties aantreft met verschillende tours naar verschillende plekken binnen het Nationaal Park en tevens veel hotels en restaurants zijn, was geen mogelijkheid om even te pinnen!!! De dichtsbijzijnste plek waar je kon pinnen was in een stad 2,5 uur rijden per bus, JippiJappi genaamd. Gelukkig hebben we met de organisatie kunnen regelen dat we de tour de
volgende dag konden betalen. Maar dat heeft ons die dag dan wel weer 6 uur gekost om even te pinnen, niet te geloven toch! Ten tweede ondervonden we problemen bij het betalen van de eindrekening in ons Hostal (alles wat we degehele week hadden genuttigd, moesten we achteraf betalen). We gingen er vanuit dat we met de pinpas konden betalen. Aangezien we een pinautomaat bij de receptie zagen staan maar niets was minder waar, het was een pinautomaat uit de Middeleeuwen. Het was alleen mogelijk om te betalen met CreditCard. Vincent had zijn creditcard, om veiligheids-redenen, in Otavalo gelaten. Met andere woorden 14 uur in autobus verderop. Ook hier werd er uiteindelijk een oplossing gevonden. Het kantoor van het Hostal bevindt zich namelijk in Quito, het was voor ons mogelijk om daar onze schulden af te lossen. Dat wordt deze week dus een dagje (+ nachtje) Quito.

We zijn zaterdagavond weer vertrokken naar Otavalo. Bij het instappen van de bus moesten de mannen en vrouwen twee aparte rijen vormen, er was tevens veel politie. Elke reiziger werd grondig gefouillerd, het was een hele gebeurtenis aangezien de hele stad het als een schouwspel beschouwde. De vrouwen werden namelijk ook op het intieme ¨plekje¨ betast en dat vonden ze geweldig, voornamelijk de heren natuurlijk. Wanneer de bus dan uiteindelijk wegreed, werd er veel gezwaaid en gewuifd. Nu weten wij ook een beetje hoe de spelers van het Nederlands Elftal zich voelen.
We zijn zondagochtend weer veilig en gebruind aangekomen in Otavalo. Tot onze verbazing hadden we nieuwe buren gekregen. Notabene bekenden... We werden namelijk hartelijk verwelkomt door een lerares van de taalschool waar we Spaanse-lessen hadden gevolgd. We zijn gisteravond dan ook vroeg gaan slapen aangezien we vandaag weer moesten werken op de school. Het normale leven is hier dus weer begonnen voor ons, voor zover je uberhaupt van een normaal leven kunt spreken hier in Ecuador.

Vandaag hebben we het lesrooster op de school gekregen. En we moeten morgen beginnen met het geven van gymlessen. Verder hebben we in de middag gegeten met de familie en een aantal dingen voor ons huisje gekocht. We hebben ons huisje een beetje gezelliger gemaakt en hebben vanavond onze eerste maaltijd zelf gekookt.
We hebben ook nog een voornemen voor het nieuwe jaar, namelijk jullie allemaal op de hoogte te blijven houden van het leven hier in Zuid-Amerika.

Aangezien we veel fanmail ontvangen met het verzoek om vooral door te gaan met het beschrijven van ons leven hier in Zuid-Amerika, schrijven we natuurlijk gewoon een nieuw mailtje.

De afgelopen week zijn we begonnen met het geven van de gymlessen. Allereerst moeten we even kwijt dat het geven van de lessen moeilijker was dan verwacht, aangezien de kinderen niet altijd even goed willen luisteren. (Mensen van de PABO, tips zijn welkom...) Maar uiteindelijk wordt het toch nog wel wat. We beginnen de gymles met een warming-up onder leiding van Vincent (Profe, zoals de leerlingen zeggen), vervolgens doen de kinderen rek en strek oefeningen samen met Señorita Cristina. We hebben drie verschillende klassen onder onze hoede, met de allerkleinste leerlingen hebben we verschillende soorten tikketje gedaan. Tevens hebben we met de kinderen gezwommen. Met de andere groepen hebben we ondermeer een estafette loop gedaan, gevoetbald, gezwommen en geturnd. Verder hebben een aantal werkers op de school een slagplank gemaakt, zodat we ook slagbal konden spelen met de kinderen. Naast het geven van de gymlessen assisteren we de leraren tijdens de les. Cristina werkt met de allerkleinsten en Vincent steekt zijn energie in de derde klas. Tevens houden we ons enkele uren per week bezig met het maken van materiaal voor de school/leerlingen. Woensdag heeft Linda (de student uit Alaska) samen met haar vriend de school bezocht. Zij hadden voor elke leerling een kado meegenomen, bijvoorbeeld potloden en stickervellen. We zijn met z´n vieren iedere klas langs gegaan om de kadootjes uit te delen, de kinderen vonden het prachtig en waren heel blij.

Donderdag zijn we naar Quito gegaan met als hoofddoel: Het betalen van de rekening van onze minivakantie aan zee. Dit is uiteraard gelukt! Verder hebben we een bezoek gebracht aan de familie waar we twee weken hadden gewoond. s´Avonds hebben we gegeten op de taalschool waar we lessen hebben gevolgd. Iedere donderdag wordt er een maaltijd klaargemaakt met een ander thema, wij hebben ditmaal een traditionele Ecuadoriaanse maaltijd genuttigd. Hier hebben we tevens weer veel nieuwe mensen leren kennen met als klap op de vuurpijl een Nederlands meisje, Guusje genaamd. We kunnen nu wederom bevestigen dat de wereld klein is... De meesten van jullie weten vast nog wel dat Vincent in het verleden drie maanden in Spanje heeft gewoond. Hier heeft hij ook enkele weken samengewoond met twee meisjes uit Den Bosch (red. Cindy & Kitty). Nou Guusje is een vriendin van het zusje van de vriend van Kitty. Toeval overkomt ons allen! Natuurlijk zijn we ook flink wezen stappen in Quito. Vrijdag hebben we onze dag doorgebracht in het oude centrum van Quito. Je kunt niet vaak genoeg genieten van de vele oude pleinen en gebouwen. Bovendien zijn we zaterdag meegegaan met de excursie van de school. We hebben onze tweede berg van de Andes beklommen. We hebben er in totaal 7 uur over gedaan om de Pichincha (4800 m) te beklimmen. Bij de top aangekomen is het mogelijk om over Quito te kijken, tevens is het bij helder weer mogelijk om de krater van de vulkaan te zien (helaas was het redelijk mistig/bewolkt). Zondag hebben we onze weg weer teruggevonden naar Otavalo met een kleine tussenstop te Cayambe, een belangrijke industriestad ten noorden van Quito gelegen. Het was een mooi weekend waarin we veel nieuwe mensen hebben leren kennen. Een mooi gegeven is dat de personen uit Quito bijna allemaal hun weg vervolgen naar Otavalo om hier op de taalschool Spaans te studeren. We zullen ze met open armen verwelkomen.